پرتال کودکان

حتما برایتان پیش آمده که مشغول انجام کار مهمی باشید که نیاز به آرامش و تفکر دارد، اما همزمان کودکتان پیوسته از شما تقاضا کند که با او بازی کنید! در این مواقع مدام از خودتان می پرسید آیا زمان آن رسیده که کودک بتواند به تنهایی خودش را سرگرم کند؟ دغدغه ی بسیاری از والدین به خصوص والدین تک فرزند این است که نگران مستقل بازی کردن کودکان هستند، قطعا بسیاری از اموزشهای کودکی در سایه ی بازی های جمعی بهتر انجام می شود ولی این به معنی بی فایده بودن بازی های انفرادی نیست.

هر کدام از بازیهای فکری یک موقعیت را برای فرزندمان دارد و آنها را برای رویارویی با موقعیتهای زندگی  (زندگی بزرگسالی ) آماده می کند.

کودکان بازی می‌کنند تا سرگرم باشند. به هر حال، وقتی آن‌ها مشغول بازی هستند، می‌توانند به طور ناآگاهانه مهارت‌های زندگی را توسعه دهند.

به وسیله بازی، کودک راه های برخورد و تعامل با محیط پیرامون خود را فرا می گیرد و مهارت های اجتماعی و زبانی را کسب می کند. بازی، فرصت هایی را برای «ابراز وجود» و «خلاقیت» در کودک فراهم می کند و نیز راهی مناسب برای تخلیه هیجان ها و انرژی های اضافی در او است.

بازی ، نیاز اولیه و ضروری کودکان است و هر چه امکان پرداختن آنها به بازیهای سالم و سازنده بیشتر باشد، فکر و ذهن و جسم آنها بهتر پرورش می یابد و خصوصیت های اجتماعی آنها بهبود می یابد. نقش بازی در رشد ذهنی کودک انکارناپذیراست.